Vijfenveertig jaar bij dezelfde werkgever: het komt tegenwoordig niet vaak meer voor. Toch vieren we bij Vroom dit jaar meerdere jubilea van medewerkers die al tientallen jaren bij het bedrijf werken. Zoals Edammer Fred Klaver, die deze maand zijn 45-jarig jubileum viert.
Eigenlijk is Fred bij toeval in het werk bij Vroom gerold. ‘Ik deed in mijn tienerjaren vakantiewerk bij een loonwerkbedrijf en voor hen reed ik met de trekker betonpalen naar de werken van Vroom in de omgeving. Ik was er steeds vaker te vinden als ik niet naar school toe hoefde en vond het gelijk interessant. Na vier jaar middelbare detailhandelsschool en de twee laatste jaren van de LTS, was ik wel klaar met school. Ik had helemaal geen zin meer om te leren. Toen ben ik bij Vroom in dienst gekomen.’
Eerste project
Zijn eerste project kan Fred zich niet meer exact herinneren, maar hij koestert wel warme herinneringen aan de samenwerking met Sjaak Pronk. ‘Ik heb eerst vijf jaar onder de stelling gewerkt. Het was zwaar werk, maar ik vond het leuk en het verdiende prima. Sjaak was machinist op de kraan en ik liep er dan onder. Maar hij vond het ook wel leuk om eronder te werken en regelmatig wisselden we dan van plek. Dat vond ik geweldig. Het maakte het werk leuker, afwisselender, maar ook verantwoordelijker. Ik heb drie jaar met Sjaak gewerkt en daar kijk ik met veel plezier op terug.’
Van onder de kraan kwam hij er vervolgens op te zitten. ‘Ook daar ben ik ingerold. Ik vond het werk als machinist leuk en bij Vroom werd dat ook opgemerkt. Het betekende wel dat ik weer naar school moest, maar dat viel erg mee. Als je iets leuk vindt, leert dat ook makkelijker. De praktijk leerde ik op de bouw, de theorie via de infra-opleiding in de avonduren bij het SOMA College.’
Nee bestaat niet
Dat Fred al 45 jaar bij Vroom werkt is volgens hem logisch. ‘Ik had en heb het enorm naar mijn zin en heb altijd gezellig gewerkt. Van oudsher is het een familiebedrijf en dat voelt ook echt zo. De familie Vroom heeft nooit als werkgever gevoeld. De lijnen zijn hier kort en we zorgen er samen voor dat het werk goed en tijdig afgerond wordt. Ik heb altijd veel vrijheid gekregen, maar die moet je natuurlijk wel verdienen. Als je iets niet goed deed kreeg je het ook duidelijk te horen. Ik houd wel van die directheid. De positieve kant is dat er, als je je best doet, ook veel mogelijk is.’
Tekst gaat verder onder de foto’s
Eén ding staat in het werk als een paal boven water, volgens Fred: ‘Nee is er niet te koop. Het werk is aangenomen en moet gewoon afgemaakt worden, linksom of rechtsom. In de begintijd was je op een project vooral op jezelf en je team aangewezen. Je kon niet even iemand bellen voor advies, want mobiele telefoons bestonden niet. Als je dan in je achterhoofd hebt dat nee niet bestaat, word je vanzelf vindingrijk en leer je oplossingsgericht te denken.’
Houten palen
Fred werkte in eerste instantie vooral als machinist in houten palen. ‘Dat waren vooral kleine klussen: huizen, schuren, bruggetjes. Ik vond dat wel leuk, want het waren kortdurende projecten, waardoor je elke keer ergens anders aan het werk was. We reisden door het hele land en elk project had weer zijn eigen bijzonderheid. De echt kleine klusjes, zoals het heien voor aanbouwtjes, deden we vaak in het weekend. Daarvoor zaten we veel in Volendam. Als vrijdagmiddag de werkweek voorbij was, dan gingen we op zaterdag weer voor Vroom aan de slag. Dat werd in het begin wel netjes gevraagd, maar op een gegeven moment ook wel verwacht. Het werd normaal om zes dagen te werken en het was ook leuk werk bij de mensen thuis, waar we goed verzorgd werden. Bovendien: het verdiende goed en ik kon – met een jong gezin – wel wat extra centen gebruiken. Het was welkom vakantiegeld.’
Van de 25 jaar op de bouwplaats heeft Fred welgeteld één dag ‘in de kost’ gezeten. ‘Ik vond het helemaal niks om na een werkdag niet naar huis te gaan en elders te moeten eten en slapen. En mijn vrouw Karin was daar ook niet blij mee. Dat heb ik ook direct aangegeven en het is daarna nooit meer gebeurd. Tegenwoordig is in de kost gaan meer gebruikelijk. Het verkeer is veel drukker, er zijn veel meer files en vroeger kon je ook wat harder rijden’, zegt Fred met een knipoog.
Projectleider
Op een dag, circa 20 jaar geleden, vroegen ze bij Vroom of Fred projectleider wilde worden. ‘Daar moest ik wel even over nadenken, want ik had het op de kraan nog prima naar mijn zin. Ik ben akkoord gegaan onder de voorwaarde dat ik nog terug kon als het niet zou bevallen. Maar mijn neef Niels kwam op mijn kraan, dus dat is er nooit meer van gekomen. Gelukkig begon ik dit werk ook leuk te vinden. En achteraf gezien is het ook een verstandige keus geweest, want het was zwaar werk en ik word toch een dagje ouder. Dit werk is lichamelijk beter vol te houden. Veel van mijn werken zijn in Zuid-Holland en Zeeland. Ik houd wel van de hectiek van de projecten in deze regio, al kan het ook best stressvol zijn.’
Veranderingen
Fred heeft het bedrijf en de werkzaamheden zien veranderen. ‘Vroeger maakten we onze afspraken mondeling: een man een man, een woord een woord. Tegenwoordig moet alles duidelijk schriftelijk vastgelegd worden, zodat er later geen discussie mogelijk is. Ik ben niet zo opschrijverig en al dat gemail is eigenlijk niet aan mij besteed. In dat opzicht was de bouw vroeger eerlijker dan nu. Dat merk je ook aan de samenwerking op de bouwplaats. Vroeger zorgden we er met de andere bedrijven, die op dezelfde bouwplaats werkzaam waren, dat het werk samen afgerond werd. Nu zie je dat het meer ieder voor zich is. Daarbij komt dat de mentaliteit anders is dan zeg 30 jaar geleden.’
Ook qua veiligheid is er veel veranderd. ‘In goede zin, want de aandacht voor veiligheid is belangrijk. De nare gebeurtenissen, waarvan twee op mijn werken, blijven je bij. Dan word je oplettender, maar het is menseigen om dat na verloop van tijd weer te vergeten. Daarom is het goed dat de aandacht ervoor blijft. Het is risicovol en daarmee verantwoordelijk werk, waarbij je je niet moet laten afleiden.’
‘Over drie kerstbomen ga ik met pensioen’
Ook na 45 jaar is Fred nog steeds enthousiast en gemotiveerd. ‘Ik heb nog steeds plezier in mijn werk, anders was ik er allang mee gestopt. Natuurlijk is het wennen om elke ochtend om vijf uur op te staan, maar ik had geen ander werk willen doen. Het is zwaar, maar leuk werk, je bent lekker de hele dag buiten en hebt enorm veel vrijheid. In mijn vrije tijd ontspan ik door lekker in de tuin te werken, een stuk te fietsen of een rondje te varen. Over drie kerstbomen ga ik met pensioen. Dan heb ik daar nog meer tijd voor, maar ik vermoed dat mijn vrouw dan ook wel wat klusjes voor me verzint’, besluit Fred lachend.
