Dit jaar bestaat Vroom 60 jaar. Wij zullen hier regelmatig onze rijke geschiedenis laten zien aan de hand van beeldmateriaal uit die tijd en de duiding van onze geschiedenis in feiten, cijfers en anekdotes.
Lang blijft het heien van houten en prefab betonpalen voor Vroom de belangrijkste activiteit. Daarin verandert niets wanneer de drie broers in 1978 de Gebr. Vroom Holding B.V. oprichten.
Vanaf 1978 ontstaan onder de holding de werkmaatschappijen, Handelmaatschappij Vroom, Materieelbeheer Vroom, HBF is de alom gebezigde afkorting voor de werkmaatschappij waarin het specialisme Hydro- Boring en Funderingstechnieken, elk met hun eigen specialisme en toekomstperspectief. Aan alle nevenactiviteiten komt een eind. Begin jaren ’80 krijgt Vroom voor het eerst te maken met een forse omzetdaling en gaat daarmee door een diep dal. De eerste twee Hitachi KH125 machines worden in die periode aangeschaft. De ontwikkeling van de eerste luchtblokken met de compressor achter op het contragewicht van de stelling, neemt een aanvang. Vroom doet er alles aan om medewerkers te motiveren en schetst in haar kerstwens het volgende toekomstbeeld: “Als we allemaal een stapje meer geven, behoeven wij met z’n allen niet in te leveren, dat karakter bezitten jullie, dus maak daar gebruik van, blijf een ander altijd voor.”
Specialisatie krijgt gestalte
De eerste projecten met vibropalen realiseert Vroom beginjaren ‘80 in Tiel en Arnhem. En de goede contacten sinds de jaren ‘70 tussen Vroom en collega heibedrijf Piet van ’t Wout krijgen in de jaren ‘80 meer diepgang wanneer Klaas Vroom en Piet van ’t Wout zich gezamenlijk inzetten voor de hydro-, boring- en funderingstechnieken. Beide hei-ondernemers weten dat HBF een omslag in het traditionele denken van de bouwwereld teweeg kan brengen als de nieuwe technieken kwalitatief gezien staan als een huis. Bij Vroom vinden in 1981 ook de eerste booractiviteiten plaats, met de Hitachi KH125.
Het tweedehands materieel waarmee deze mannen toentertijd palen maakten waren nog niet voorzien van alle technische snufjes en gemakken van deze tijd. Airco hadden ze niet, dus ze moesten het raam openzetten. En in die begintijd moest er van alles en nog wat worden uitgevogeld, gelast en uitgeprobeerd.
Berry Oortwijn: “In de beginperiode van de vibropalen werkten we met mutsen en grommers die eerst zonder trekschalmen rond de buis gingen en daarna trekken maar. Dat gaf heel veel slijtage. Als machinist moesten we, gesteund door de materieeldienst uit Middelie, van alles en nog wat ondernemen of bedenken om productie te kunnen blijven maken.
Begin jaren ’80 vraagt Klaas Vroom aan Berry Oortwijn en Gerrit Roelofs om over te stappen van de prefab betonpalen naar de in de grond gevormde vibropalen. Vibropalen werden toen al enige tijd in Nederland geproduceerd, zij het onder de bescherming van een licentie. Vanaf het moment dat deze licentie afliep greep Klaas Vroom zijn kans om ook werk in dit paalsysteem aan te nemen en uit te voeren. Berry stapte direct over naar de vibropalen, maar Gerrit Roelofs maakte eerst nog een pas op de plaats. Hij wilde liever wachten tot de eerste GLS machine kwam. Dat verklaart waarom ook Johan Veerman, nog vóór Gerrit Roelofs de overstap naar vibro maakte.
Berry begon met de Hitachi KH180-1 en heeft daarmee 12 jaar achtereen vibropalen gemaakt. Uiteindelijk ging op 21 juni 1982 de eerste vibrostelling op transport naar Tiel. Het opbouwen en de voorbereidingen van het eerste werk duurden tot eind juni. Berry: “Op 1 juli 1982 ging de eerste vibropaal de grond in. In die tijd moest je het doen met wat er beschikbaar was of nog kon worden ingezet of opgelapt. In de woningbouw liep het direct goed met de vibropalen. Lastiger waren de hoogbouwkantoren, waarvoor langere palen met een grotere doorsnede moesten worden geproduceerd. Dan maakte je het mee dat je in de Bijlmer stond te rammen en de casing, die er met veel pijn en moeite in was geslagen, na het storten er met geen mogelijkheid meer uit wilde.”
Vanaf het moment dat de hydraulische heihamers van IHC hun intrede deden ging het allemaal een stuk makkelijker.
Dirk Beets: “Teamwork was in de begintijd belangrijk bij het boorwerk. Alles gebeurde met de schep, zonder boorschraper. Liftjes, midigravers? Vergeet het maar. Kluiten in je nek en aan het einde van de dag zag je er niet uit.”
